Vandaag op weg naar Tokyo, Japan om daar heerlijk wat clinics te geven voor oude vrienden.
Het zou een lange dag worden en daar ik gisteren nog in Belgie was, met de @TelstarVrouwen, ging het met pakken natuurlijk meteen al mis.
Tandenborstel, overhemd, wereldstekker. Allemaal producten die nog in Beverwijk liggen, terwijl ze in het R&B Kamata hotel zouden moeten zijn. Dat heet leergeld betalen.

De vlucht was met Turkisch Airlines. Voor mij voor het eerst sinds het ongeluk naast het Rotterpolderplein. Ik moest bij het landen er toch wel even aan denken. Maar omdat dit op de site staat heb ik het allemaal overleefd, inclusief het eten. Ik zat nl op een rot plek. Achter in het midden van het vliegtuig. Ze beginnen met uitdelen aan het begin en vlak achter mij verder naar achter. Ik was dus als laatste aan de beurt. Je krijgt dan echt te 'left-overs'. Maar alles ging netjes op tijd, kon lekker weer niet slapen, en de reis was dus zo voorbij, dankzij een nieuw boek op de iPad. Heerlijk gelezen. Dit keer duurde het 16 uur. Lekker. En omdat ikde nacht heb overgeslagenis het meteen de 15e.

Aankomst op Narita Airport was een weerzien van vrienden. Leuk. Snel naar school (op Zondag!!) en kennis gemaakt met de groepen waar ik trainen aan ga geven. Daarna een frisse douche, dineren met de staf (Yakiniku) en dan op tijd naar bed.
om die reden zullen er later ook pas foto's verschijnen.

Tot morgen.

Zo, vandaag de laatste praktijkdag. We beginnen met de uitleg over de wedstrijd die ik gezien heb.
Ik begon maar weer met het stellen van vragen. Dat blijven ze maar raar vinden. Het mooiste was wel dat de enige vrouw in dit gezelschap, durfde te antwoorden en daar zelfs het bord bij gebruikte. Maar goed, aangegeven wat er goed en fout ging en vooral wat we er daarna van verwachten. Chinezen zijn gek van ontelden, halen dus alles uit elkar en gaan er daarna mee aan de slag. Eerlijk is eerlijk, in voetbal is dat dus onmogelijk. Eigenlijk in alle sporten waarbij in een team speelt en de tegenstander kunt aanraken is dat onmogelijk. Nu even kijken in hoeveel teamsporten ze uitblinken.
In de middag heb ik een training gegeven. Als je dan de ogen van de spelers bekijkt, die een stuk vrolijker kijken, omdat ze een training krijgen waar ze het nut van inzien, vind ik dat geweldig. Alhoewel, zo interprteeer ik dat. Volgens de Chinese coach is normaal niet zo. Het is een kwestie van mentaliteit. In ieder geval heb ik het wel voor elkaar de de 'scetische' coach eindelijk contact met me zoekt. Sterker nog, hij vraagt om mijn mening.

S'avond ga ik met het hoofd opleiding eten in Weifang. tot mijn verbazing een soort van wokken/all you can eat. Het smaakt verrukkelijk. Daarna naar het trainstation (huo che zhan, ik bestel de taxi want die HO zit hier al 3 jaar maar spreekt geen woord chinees) om Piet op te halen. Daarna gaan we met z'n 3-en een chinese bar in. Ookhier heb je live muziek en karaoke, net als in Japan. hier gaat het elleen om dronken worden. Maar het was wel gezellig even.

Buiten op straat wordt er vrolijk gedanst. Een beetje zoals de sportschool, maar dan op straat. Iedereen mag mee doen en iedereen wordt er bij betrokken. Ook wij. En we worden aangesproken. We zijn dan ook de enige westerlingen in de wijde omtrek.

Na het plein gaan we, snel nog een foto nemend, naar de campus terug. En de taxi kost geen drol. Voor €2,- zit je een half uur in de taxi. Piet en ik taaien snel af naar het hotel. We hebben samen nog wat discussie en gaan op naar de laatste dag in Weifang. Tot morgen.

Gisteravond laat naar bed en vanmorgen redelijk vroeg wakker. En dan heb je dit uitzicht

Leuk appartement aan zee midden in het centrum van Qingdao. Ik heb wel eens minder getroffen.
Na het wakker worden met Piet wat zaken doorgenomen over het leven in China. Het blijft toch een moeilijke keuze.

Na het ontbijt, wat ik vriendelijk oversla, gaan we de stad overdag even verkennen. Het is echt een mooie stad. Qingdao was tijdens de Olympische spelen de stad voor het zeilen. Er staat in ieder geval altijd wind, maar met 23 graden is het hier nog goed toefen.
Na een uurtje wandelen over de boulevard en een snufje te hebben geproefd van het Chinese leven, werd het tijd
Voor een bak koffie. Op naar Starbucks. Heerlijk.

Hier heb je het 4 meiplein overdag en daarnaast is de rode gloed ook van het 4 meiplein by night.
Na de koffie de winkels ingedoken. Nou ze hebben hier dus van alles. Maar dan ook echt alles. Voor de allerrijksten, de gewone man en de armen. Van Hermes en Cartier, Nike en Adidas naar marktkramen met kleding voor 3/4 euro. Wat een verschil.

Winkels bekeken wilde Piet me toch die massage niet onthouden. Bleef het gister bij een voetmassage (waarschijnlijk omdat Piet zijn eten niet binnen kon houden), was het vandaag een complete relax massage. Nou daar knapt een mens van op. Na de massage even eten bij de Mac. Niet best, maar wel even lekker. Voordat ik weer terug naar Weifang ga.

Dan op de trein naar Weifang. Kaartje had ik al en nu zelf het perron zoeken en in de trein duiken. Dat ging eigenlijk best makkelijk. In Weifang (uurtje rijden, deze rijdt dan ook 193 km/uur) moest ik wel even zelf een taxi nemen. Ook dat was een beleving, want ja, Hoe ga ik uitleggen waar ik heen moet. Maar ik trof een chauffeur, waarschijnlijk een oud-voetballer die precies wist wat ik bedoelde. En zo kwam ik weer veilig aan op de campus. Morgen ga ik daar nog een training geven na een anaylse van de wedstrijd van gister. Het zal mij benieuwen.

Tot morgen.

Oh ja, bij gisteren heb ik nog wat foto's geplaatst.

Allereerst wil ik even iedereen bedanken die reageert op Facebook. Het is voor mij echter niet mogelijk om op Facebook te komen. Deze site en Twitter zijn geblokkeerd. Door een slimmigheidje van mijn IT'er Robert Munnik, worden deze berichten wel geplaatst op Facebook.

Eindelijk heb ik vandaag wat wedstrijden kunnen bekijken. De eerste was o.17 tegen o.19. Ik moest een analyse maken van o.17. Nou, dat was niet zo best. Eerlijk gezegd kan dat ook helemaal niet. Die trainers hier maken de spelers helemaal af, als het om trainingen gaat. De wedstrijd werd gefilmd en ik ben nu bezig om de juiste beelden eruit te halen.

In de middag een wedstrijd van de o.15 tegen o.17b. O.15 is de kampioen van China. Hier lopen wel wat behendige spelers bij, maar wat is het niveau matig. Ik zal jullie de details dan ook besparen.

na de wedstrijden ben ik naar Qingdao gegaan. Mijn vriend Piet is daar en we gaan samen het weekend doorbrengen. Mijn aankomst in Qingdao was een bijzondere ervaring. In Weifang op de trein gestapt (gezet) en in een uurtje ruim 150 km gereisd. Maar in Qingdao was er niemand om me op te pikken, moest zelf een taxi nemen. Mijn eerste kennismaking met de echte Chinese wereld, pfff. Gelukkig had Piet in het Chinees het adres gestuurd en kon ik hem bellen ( hij zat aan zo'n beroemd diner) en zijn Chinese gasten zouden de taxichauffeur inlichten. Aldus geschiedde. Maar kom ik ook daar in dat diner terecht, pfffff ik zal morgen wel foto's laten zien.

Na het eten samen met Piet nog even een voetmassage gepakt. Heerlijk!!!! Tv erbij, Piet in slaap gevallen na alle rode wijn, in een grote fauteuil was het echt genieten. Ja, dit is het betere leven. Je moet er een beetje voor reizen, maar dan heb je ook wat.

Morgen meer en weer wat foto's. Kan er nu nog niet bij.

To morgen

Vrijdag 25 oktober 2013

Vannacht heb ik niet zo goed kunnen slapen. Ik ga hier om 17.00 uur Nederlandse tijd slapen en sta om 01.00 uur op. Ik denk dat ik nu toch wel een beetje last heb van een jetleg. Maar ik mag verder niet klagen en dat doe ik dan ook niet.

Vandaag begon de dag met een presentatie over de jongste jeugd in Nederland. Hoe leiden we die op? Ik haal al mijn KNVB-kennis uit de hoge hoed. Het gaat om voetbaleigenvormen, om positieve coaching, om herhalingen zodat er uitdagingen en plezier in een training komen. Het gaat bij de Chinezen natuurlijk het ene oor in en het andere uit, want als ik vertel dat het winnen van wedstrijden als trainer niet zo belangrijk is, kijkt er niemand op of om. Maar uiteindelijk heb ik ze wel zover dat ze de vragen die ik hen stel gaan beantwoorden. En, mooier nog, zelf vragen gaan stellen. Ik vind dat plezierig en leerzaam. Net als voetballers is het ook voor trainers belangrijk om met collega's te werken die hetzelfde niveau, ambitie en beleving hebben.

Na de presentatie had ik nog wat tijd om me te verdiepen in de dagelijkse gang van zaken. De o.15 is hier kampioen van China geworden. Een speler van dat team gaat misschien voor 2 jaar geschorst worden. Hij was ziek, kreeg daarvoor medicijnen en wilde heel graag trainen, want er komen belangrijke wedstrijden aan. Wat in het professionele voetbal nog nooit is gebeurd, gebeurde wel bij dit team; Dopingcontrole. En die medicijnen staan op de zwarte lijst. Nu verliest de kampioen met dikke cijfers van de kampioen van Nederland, dus die doping heeft niet geholpen. Maar hier zijn ze furieus dat er hier gecontroleerd wordt en in het provoetbal niet.

In de middag heb ik een training gegeven aan de o.12. Ik heb geproberd dezelfde training te geven die ze gister kregen, maar dan met de eerder genoemde criteria als voetbaleigenvormen en positief coachen. Ruimte iets groter gemaakt, en vooral coachen op dat wat goed ging. En complimenten geven. Nah, dat was wel even lastig, want ik moest eerst de tolk uitleggen wat een compliment was.

We speelden 4:3+keeper. In 2 groepen. Toen ik bij de 2e groep ging kijken, zag ik ze net allemaal een koprol maken. Waarom? Omdat de 3 een doelpunt hadden gemaakt. Hoezo het ene oor in en het andere uit.
Uiteindelijk was de training wel geslaagd. En nu maar hopen dat er wat bij hen blijft hangen.

S'avonds gingen we diner in de Ajax-Lounge. Het diner was al net zo vreemd als de mensen uit Amsterdam zich kunnen gedragen. Natuurlijk was daar voor mij de 'ontgroening'. Dus een volle glas rijstwijn in 1x leegdrinken. En ze lieten zich niet afschepen. Zegt wel meteen iets over de cultuur binnen deze club. Maar.... het eten was toch wel voortreffelijk. Het was een diner ter ere van mijn aanwezigheid, maar ook van de vrouwen van de buitenlandse coaches, die er op dit moment allemaal waren. Wel gezellig dus.

Nu ga ik de rijstwijn even verwerken. Ik schrijf jullie morgen weer. Zaterdag ga ik eindelijk wat wedstrijden zien.
Tot morgen